Reż. Paweł Pawlikowski, 2018
Nominacja do Oscara w kategoriach: najlepszy film nieanglojęzyczny, najlepsza reżyseria, najlepsze zdjęcia.

Osadzona w latach 50. i 60. XX wieku historia miłości Zuli (Joanna Kulig), młodej tancerki zespołu ludowego oraz Wiktora (Tomasz Kot), pianisty i kompozytora. Film Pawła Pawlikowskiego otrzymał wiele nagród, w tym nagrodę za najlepszą reżyserię w Cannes oraz trzy nominacje do Oscara, w kategoriach: najlepszy film nieanglojęzyczny, najlepsza reżyseria (Paweł Pawlikowski), najlepsze zdjęcia (Łukasz Żal).

Ta epizodyczna opowieść o wielkiej, lecz niezwykle skomplikowanej miłości Zuli i Wiktora sportretowana jest za pomocą przepięknych, czarno-białych zdjęć Łukasza Żala. Pierwszy zagraniczny występ w Berlinie Wschodnim staje się dla bohaterów okazją do ucieczki, lecz los dzieli zakochanych i Wiktor wyjeżdża do Paryża sam. Dalsze perypetie to seria krótkich spotkań przy okazji europejskich koncertów kobiety i nagłych rozstań powodowanych intensywnym uczuciem. Związek tych dwojga raz wybucha i huczy, niczym działa na froncie, innym razem kryje się w okopach, by celebrować rzadkie chwile ciszy i intymności. Miłość w wydaniu Wiktora i Zuli to wojna, zazwyczaj zimna i przesuwająca granicę na odległość.

Więcej o filmie przeczytasz w internetowych bazach filmpolski.pl i IMDB.com

 

Kamienica
ul. Sienkiewicza 21

Zimnej wojnie wykorzystano wnętrza kamienicy inscenizując je na paryskie mieszkanie Wiktora, które wraz z bohaterami odwiedzamy trzykrotnie. Na ten cel zaadaptowano drewniane poddasze budynku. W kolejnym pomieszczeniu zaaranżowano gabinet ministra kultury (Adam Ferency). Podczas spotkania z ministrem kierownictwo Mazurka otrzymuje nowe “socjalistyczne wytyczne” do repertuaru zespołu. Kamienica posłużyła także za paryski konsulat Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, który odwiedza zrozpaczony Wiktor próbujący usilnie wrócić do Polski w poszukiwaniu ukochanej Zuli.

Hala Sportowa MOSiR
ul. ks. Skorupki 21

Hala Sportowa przeistacza się w berlińską scenę, na której Mazurek prezentuje swój repertuar w trakcie występów w NRD. W tym obiekcie nakręcono również sekwencję ucieczki Wiktora w kierunku granicy sektorów okupacyjnych oraz rozmowę Zuli i Kaczmarka (Borys Szyc) w garderobie.

Teatr Wielki
Plac Dąbrowskiego

Teatr Wielki stał się scenerią bankietu po występie zespołu Mazurek w Berlinie Wschodnim. Na ekranie towarzyszymy Zuli i Kaczmarkowi, którzy zacieśniają stosunki z enerdowskimi notablami, podczas gdy Wiktor czeka na ukochaną w umówionym miejscu w pobliżu granicy sektorów okupacyjnych (ujęcia nakręcone we Wrocławiu).

Kamienica Pinkusa
ul. Kościuszki 1

W filmie Pawła Pawlikowskiego kamienica zagrała przede wszystkim wnętrza francuskich mieszkań, choć nie tylko. Nakręcono w niej również scenę rozgrywającą się w pociągowej toalecie. Na potrzeby realizacji Zimnej wojny przestrzenie budynku zainscenizowano jako mieszkanie Michela, reżysera i przyjaciela Wiktora. W owym mieszkaniu odbywa się pamiętne przyjęcie po premierze filmu Francuza, podczas którego Zula poznaje towarzyską śmietankę Paryża. We wcześniejszych scenach wnętrza kamienicy zagrały także mieszkanie Juliette (kochanki Wiktora), do którego mężczyzna wraca po spotkaniu z Zulą w kawiarni Le Balto, a także posłużyły za tło dla namiętnej sceny miłosnej rozgrywającej się we francuskim hotelu.

Hotel Grand
ul. Piotrkowska 72

Rozpoznanie Grand Hotelu w Zimnej wojnie jest nie lada wyzwaniem. Do zdjęć wykorzystano pomieszczenia na co dzień niedostępne dla gości hotelu. Dawna sala teatralna posłużyła za scenografię paryskiego klubu L’Eclipse, w którym po ucieczce za "żelazną kurtynę" grywał Wiktor. Pomieszczenie znajdujące się na tyłach hotelu (róg ulic Hotelowej i Traugutta) zagrało natomiast wnętrze Café Le Balto. Kawiarni, w której Wiktor po raz pierwszy po swoim wyjeździe spotkał się z Zulą.

Polskie Radio Łódź
ul. Narutowicza 130

W filmie Pawła Pawlikowskiego wnętrza Radia Łódź spotykamy w dwóch scenach. Pierwszą z nich jest sekwencja nagrań muzyki do filmu Michela, przez zespół dyrygowany przez Wiktora. Podczas nagrania w studiu niespodziewanie zjawia się Zula. Kolejny raz na ekranie możemy zobaczyć je w momencie, gdy Zula rejestruje linie wokalne do solowej francuskojęzycznej płyty.

Willa Leona Allarta
ul. Wróblewskiego 38

Wnętrza willi widzimy w scenie poprzedzającej bankiet u Michela po premierze jego filmu. Zula i Wiktor wchodząc po schodach rozmawiają o tym, kogo spotkają na przyjęciu.

Zobacz, jakie filmy były kręcone w Łodzi: