Lidia Zonn-Karabasz

Lidia Zonn-Karabasz (ur. 17 maja 1934 r. w Wilnie) - montażystka

Lidia Zonn-Karabasz rozpoczęła studia na wydziale reżyserii na Polskiej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi (które ukończyła w 1959 roku), jednak już w trakcie studiów zaczęła asystować przy montażu filmów. Po stworzeniu debiutanckiej etiudy „Wesołe miasteczko”, postanowiła zająć się montażem zawodowo. Rozpoczęła pracę w Wytwórni Filmów Dokumentalnych. Od 1968 roku jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Prywatnie żona reżysera Kazimierza Karabasza (zm. 11 sierpnia 2008).

W latach 50. i 60. współpracowała z Kazimierzem Karabaszem, Januszem Majewskim, Władysławem Ślesickim, Danutą Halladin, Andrzejem Brzozowskim i Ireną Kamieńską, natomiast w latach 70. z Krzysztofem Kieślowskim, Marcelem Łozińskim i Tomaszem Zygadło. Odpowiadała za montaż w najwybitniejszych polskich filmach dokumentalnych: „Szpitalu”, „Siedmiu kobietach w różnym wieku”, „Wizycie”, „Dworcu”, „Płyną trawy”, „Z punktu widzenia nocnego portiera”, „Przy torze kolejowym”, „Żeby nie bolało”. Montowała też filmy fabularne („Lokis. Rękopis profesora Wittembacha” Janusza Majewskiego, „Personel” Krzysztofa Kieślowskiego, „Cień już niedaleko” Kazimierza Karabasza), jednocześnie pisząc scenariusze i podejmując się reżyserii.