Lidia Zonn-Karabasz w Łódzkiej Alei Gwiazd - ŁÓDŹ MIASTO FILMU UNESCO EC1 film kultura

17 maja, o godz. 16.30 przy ulicy Piotrkowskiej 71 odbyło się uroczyste odsłonięcie gwiazdy Lidii Zonn-Karabasz w Łódzkiej Alei Gwiazd.

Uroczystość poprowadziła Diana Dąbrowska z Narodowego Centrum Kultury Filmowej. Głos zabrał Jacek Grudzień, dyrektor Wydziału Kultury Urzędu Miasta Łodzi, a także Anna Mroczek, przewodnicząca Oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Filmowców Polskich, która podkreśliła nie tylko ogromny dorobek filmowy Lidii Zonn-Karabasz, ale także jej zasługi pedagogiczne. „Akademicka działalność Lidii Zonn-Karabasz jest przykładem realizacji pięknej idei relacji mistrz-uczeń" – mówiła ze wzruszeniem.

Przemówienie wygłosiła także prof. Milenia Fiedler, rektorka łódzkiej Szkoły Filmowej, z zawodu montażystka i uczennica Lidii Zonn-Karabasz, która w ciepłych słowach wypowiadała się o swojej byłej mentorce: „Jej styl montażowy to było wytrwałe poszukiwanie sensu i absolutna wierność prawdzie”.

Po uroczystości w Sali Kinowej w Rektoracie Szkoły Filmowej w Łodzi, przy ul. Targowej 61/63 odbyło się spotkanie otwarte z Lidią Zonn-Karabasz, na którym hołd swojej wykładowczyni złożyli jej byli i obecni studenci.

„Lidia Zonn jest współtwórczynią wszystkich filmów, które zmontowała. Taką ma pasję i osobowość” – mówił o tej wyjątkowej twórczyni filmowej reżyser Marcel Łoziński.

Lidia Zonn-Karabasz rozpoczęła studia na wydziale reżyserii w Polskiej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, jednak już w trakcie studiów zaczęła asystować przy montażu filmów. Tak narodziła się jej fascynacja, z której, po stworzeniu debiutanckiej etiudy „Wesołe miasteczko”, postanowiła uczynić swoją profesję i zdobyła posadę w Wytwórni Filmów Dokumentalnych. Od 1968 roku jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

W latach 50. i 60. współpracowała z Kazimierzem Karabaszem, Januszem Majewskim, Władysławem Ślesickim, Danutą Halladin, Andrzejem Brzozowskim i Ireną Kamieńską, natomiast w latach 70. z Krzysztofem Kieślowskim, Marcelem Łozińskim i Tomaszem Zygadło.

To ona odpowiadała za uderzające złożenia obrazów i dźwięków w legendarnych dziś dokumentach: „Szpitalu”, „Siedmiu kobietach w różnym wieku”, „Wizycie”, „Dworcu”, „Płyną trawy”, „Z punktu widzenia nocnego portiera”, „Przy torze kolejowym”, „Żeby nie bolało”. Montowała też filmy fabularne („Lokis. Rękopis profesora Wittembacha” Janusza Majewskiego, „Personel” Krzysztofa Kieślowskiego, „Cień już niedaleko” Kazimierza Karabasza), jednocześnie pisząc scenariusze i podejmując się reżyserii.

Do pracy Lidia Zonn-Karabasz podchodzi z pełnym zaangażowaniem, a w swojej karierze szczególnie upodobała sobie dokument: „Do fabuł podchodzę z rezerwą, bo tu scenopis z góry narzuca konstrukcję filmu. Dokument otwiera się na wszystko, co przynosi życie, a kształt osiąga w montażowni”.

Swoim długoletnim doświadczeniem chętnie dzieli się z młodymi filmowcami – jest profesorem sztuki filmowej, wykształciła kilka pokoleń montażystów oraz była zaangażowana w powstanie Zaocznego Wyższego Zawodowego Studium Montażu, które z czasem zostało przekształcone w stacjonarne studia na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej Szkoły Filmowej w Łodzi.

Za swój wkład w rozwój polskiej kinematografii była wielokrotnie nagradzana – w 2012 r. otrzymała Nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne i wkład w rozwój polskiej kinematografii, w 2013 r. Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

Gwiazda Lidii Zonn-Karabasz została ufundowana przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich oraz Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi.