Władysław Starewicz

Władysław Starewicz (ur. 8 sierpnia 1882 r. w Moskwie, zm. 26 lutego 1965 r. w Fontenay-sous-Bois) – rosyjski filmowiec narodowości polskiej, twórca i pionier filmów animowanych.

Pochodził z polskiej rodziny szlacheckiej. W dzieciństwie uprawiał malarstwo, rysunek i fotografię, a także pasjonował się kolekcjonowaniem i preparowaniem owadów.

W 1912 roku miała premiera jego pierwszego filmu pt. „Piękna Lukanida” – pierwsza w historii animacja lalkowa, która była efektem dwuletnich eksperymentów Starewicza z filmowaniem żuków jelonków. Po dwuletniej współpracy z wytwórnią Chanżonkowa, kontynuował pracę reżyserską już jako niezależny twórca.

Po wybuchu I wojny światowej nakręcił szereg parodii obyczajowych oraz kilka grotesek politycznych („Lilia Belgii”), współpracując ze znanymi rosyjskimi i polskimi aktorami, m.in. z Halina Starską czy Stefanem Jaraczem.

Po przeprowadzce do Paryża w 1919 roku założył własne studio lalkowe, gdzie przez dwie dekady realizował filmy rozpowszechniane i nagradzane na całym świecie, np. „Żaby chcą króla”.